İlişkileri her zaman zorlaştıran bağlanmak olmuştur. Kadın veya erkek farketmez herşey yolunda gitmeye başladığında ister istemez bağlanıyorsun. Çünkü mutlusun. Mutluluğun daimi olması bağlanmaktan geçiyor gibi bir düşünceye sahip olduğumuz için süreklilik istiyorsun. Bu yanlış bir düşünce değil, sadece düz mantık. Ama bağlılık girince işe bazı dengeler bozulabiliyor. Kaybetme korkusu giriyor işin içine ve işte tam o sırada saçma sapan şeyler yapmaya başlıyorsun. Buna bağlı olarak karşındakinin gözünde mükemmel gözükme çabası geliyor. Onu mutlu edicem derken sıkmaya başlıyorsun. Seni yanlış tanıdığını düşünmeye başlıyor. Uzaklaşıp bakmak istediğinde ise bu sefer sen triplere giriyorsun. Kendinde hata aramaya başlıyorsun ama asıl hata dışında başka herşeyi hata olarak görüyorsun. Sonra olmayan şeyleri tartışmaya başladığında karşındaki senin bir dengesiz olduğunu düşünüyor ve senden kaçıyor. Bundan sonrası da bildiğimiz aşk acısı çekiliyor.
Halbuki bağlanmasak; onun veya kendinin istediği zaman gidebileceği durumunu kabullenebilirsek herşey çözülecek. Çünkü doğallığını kaybetmeyeceksin veya ilişki doğallığını kaybetmeyecek. Olurda renkler uyum sağlarsa iki kişi içinde vazgeçilmez olacak. İşte o zaman herşey yoluna girecek. Herşeyi akışına bırak. Ne demişler su yolunu bulur..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder